|
|
|
Pistolety maszynowe są bronią XX wieku - powstały w okresie I wojny światowej, a apogeum swojego istnienia osiągnęły w okresie II wojny światowej. Była to broń elitarnych jednostek dywersyjno - rozpoznawczych, ale również żołnierz wojsk technicznych - łącznościowcy, kierowcy, obsługi sprzętu i wszyscy, którym karabin z racji rozmiarów przeszkadzałby, a także policji i przedstawicieli świata przestępczego.
Prekursorami pistoletów maszynowych byli Włosi - 9 mm Villar-Perosa wz. 1915, następnie Niemcy - MP 18.I konstrukcji Hugo Schmeisesra, który wprowadzono do uzbrojenia armii niemieckiej w kwietniu 1918 roku, i wreszcie amerykanie, którzy zbudowali prototypy pistoletów maszynowych Thompsona w listopadzie 1918 roku.
W okresie międzywojennym i II wojny światowej wiele państw konstruowało własne pistolety maszynowe. Hiszpanie stworzyli pistolety firmy Star Z-70 i SI.35. We Włoszech powstaje udany pistolet maszynowy Beretta M38A, a w Niemczech Heinrich Vollmer skonstruował pistolet MP 30, który był dalej udoskonalany aż powstała wersja MP 40, której wyprodukowano ponad 1.000.000 sztuk. W Polsce powstaje w roku 1938 pistolet maszynowy Mors wz.1939.
W Związku Radzieckim pierwszym pistoletem maszynowym Używanym w armii był PPD Diegtiariewa. W czerwcu 1941 roku do produkcji przyjęto nowy pistolet PPSZ wz. 1941, który w ciągu wojny osiągnął produkcję ponad 5.000.000 sztuk. Była to broń typowo rosyjska, niezniszczalna i prosta. W czasie wojny powstał też w ZSRR drugi typ pistoletu maszynowego PPS, który po wojnie był użytkowany w państwach obozu socjalistycznego.
W Wielkiej Brytanii powstały dwa pistolety maszynowe - jeden firmy Sterling zwany od nazwiska konstruktora Lanchesterem i drugi znaczni prostszy i wielokrotnie tańszy - noszący nazwę Sten. Sten w czasie wojny był produkowany w prymitywnych warunkach w wielu krajach będących pod okupacją, m.in. w Polsce.
W okresie wojny w USA powstaje nowy pistolet maszynowy, którego konstruktorami byli George Hyde i Frederick Sampson. Otrzymał on wojskowe oznaczenie M3.
Wraz z końcem II wojny światowej minął wiek chwały pistoletu maszynowego. Następuje era karabinu samoczynnego. Pistolety maszynowe zepchnięto do zadań drugorzędnych, uzbrojono w nie jednostki tyłowe, spadały one do narzędzia samoobrony.
Pierwsze lata po wojnie to okres ulepszeń. Typowym przedstawicielem tej grupy pistoletów maszynowych był szwedzki Carl Gustav M45 i francuski MAT 49. W Wielkiej Brytanii powstają udoskonalone pistolety maszynowe Sterling, które są produkowane w różnych odmianach i wzorach.
W Izraelu niepodzielnie króluje trochę przereklamowana rodzina pistoletów maszynowych Uzi. W tym okresie Włosi produkują pm Beretta 12, a w Niemczech powstaje pistolet maszynowy HK MP 5.
Coraz większą popularność zdobywają na świecie miniaturowe pistolety maszynowe służące do samoobrony. Do grupy tych pistoletów można zaliczyć rosyjski APS Stieczkina, czeski vz. 61 Skorpion, polski PM-63 zwany Rakiem i jego następca PM-84 Glauberyt. Pierwszą bronią tej klasy na zachodzie był amerykański Ingram MAC 10. Bronią z pogranicza pistoletów maszynowych do samoobrony jest włoski Spectre M4.
Popularną grupą policyjnych pistoletów maszynowych stanowią konstrukcje będące modyfikacjami karabinów samoczynnych na naboje pistoletowe, dla których określenia używa się nazwy "karabinek samoczynny", choć są to zwykłe pistolety maszynowe. Najbardziej znanymi "karabinkami" tej grupy są amerykański Colt SMG i austriacki Steyr 9 mm.
Na obecnym poziomie rozwoju karabinów samoczynnych, pistolet maszynowy w wojsku może mieć zastosowanie do samoobrony. Największym użytkownikiem peemów są obecnie policje całego świata.
|
|
|